Van alles en nog wat...

Hoi allemaal,

Wat een leuke reacties krijg ik allemaal, dankjewel :) Leuk dat je meeleest Ellen, ik zal proberen de verhalen te laten komen. Maar af en toe valt er ook weer niet zoveel te vertellen hahaha

We zijn alweer in augustus, de tijd gaat echt mega snel! Het onderwijs op afstand is nu eindelijk van de grond gekomen. Het gaat als volgt: ik probeer voor dinsdag het huiswerk door te mailen. Dat komt voornamelijk van de methode taalactief voor groep 4 en ik maak een hele hoop spulletjes zelf. De methode is vooral een leiddraad, want ze moeten best wel wat werk krijgen, maar ik wil niet teveel onderwerpen in 1 keer behandelen. Ik maak voor zowel Libby (6 jaar) als Katie(4 jaar) het huiswerk en de spulletjes stuur ik door naar hun moeder. Die doet dan eigenlijk de les samen met de kinderen ook al schrijf ik wel op wat ik ongeveer in gedachten heb. Op zondag om 15.00 krijg ik ze dan allebei een halfuurtje voor de computer, bespreken we het huiswerk, kijken we wat moeilijker of makkelijker kan, wat ze leuk en niet leuk vinden en vervolgens zet ik rond dinsdag een nieuwe batch huiswerk op de mail.

Het is een beetje zoeken naar de juiste manier, Katie begint straks op de kleuterschool en we willen de motivatie naar het Nederlands niet verminderen. De ene keer is het dus meer of minder dan de andere keer maar vooralsnog juichen ze iedere vrijdag nog als mama zegt dat ze het huiswerk heeft uitgeprint :)

Op Ferndale gaat het nog steeds lekker. Ik kan mijn ei wel kwijt in dit onderwijs. Er zijn soms wel vieze dingen (poepluiers op 18 jarigen enzo) maar ik heb gemerkt dat ik me daar verbazend goed overheen kan zetten. Meestal hebben we vooral lol met elkaar en ik kan je vertellen, er is geen publiek zo dankbaar als dit publiek, want elk miniscule grapje dat ik maak wordt met schaterlach ontvangen.
Dat is ook wel een beetje de manier waarop er lesgegeven wordt hier. Soms luistert een bepaalde leerling helemaal niet naar me, maar als ik het dan nog eens zeg met een gek stemmetje begint hij te lachen en doet hij wat ik zeg. Zo hebben we voor elk kind een aparte manier van werken en dat bevalt me wel. Het zijn ook maar acht kinderen natuurlijk, dus het valt wel te behappen.

Bij de Nederlandse school hadden we laatst ook iets gaafs. Karin Bloemen kwam naar Nieuw-Zeeland (er zitten hier erg veel Nederlanders) en wilde wel gratis bij ons op bezoek komen. Ze heeft voor alle kinderen van de Nederlandse school liedjes gezongen en vervolgens is ze met iedereen op de foto gegaan. Het was erg gezellig en ik heb ook nog even met haar staan praten. Wat een ongelooflijk leuk mens is dat :) Heel lief, vriendelijk en ook al ben ik nooit echt fan geweest van dat genre, kijk ik wel met hernieuwd respect naar haar. 's Avonds gaf ze dan een Nederlandse show waar de Nederlandse society grotendeels heenging maar daar heb ik voor bedankt.

Ik ga het hier bij laten, weet dat ik jullie reacties altijd lees, maar er niet altijd op terug reageer. Ik vind ze wel superleuk!

Tot snel!