Nieuws in Juni

Mei is aan me voorbij gegaan zonder ook maar 1 blik op deze site te werpen, dus het leek me wijs maar weer eens iets te posten.

Ik werk inmiddels 6 weken bij Ferndale special education en ik moet zeggen, ik vind het een stuk leuker dan verwacht. Ik heb nooit echt interesse getoond voor speciaal onderwijs, maar nu ik hier ben, ben ik er serieus over na aan het denken om mijn master SEN te halen als ik terug ben in Nederland.

Ik heb 8 kinderen in mijn klas en samen met de leerkracht en nog 1 andere assistent staan we voor de klas. De kinderen hebben allemaal 'multiple special needs' die ontzettend ver uit elkaar liggen en zijn vooral bij elkaar in de klas gezet op basis van karakter en aansluiting. We hebben in totaal 6 klassen op de vestiging en de kinderen leren vooral 'life skills'. Ik leer zelf ook erg veel, vooral op het gebied van consequent zijn, wat altijd 1 van mijn valkuilen is geweest. Ik vind het werk leuk en de kinderen grappig. Natuurlijk wordt er wel eens eentje agressief (niet echt in mijn klas, maar wel in de andere) of niest er iemand in je gezicht. (ik zit dit nu te typen met een enorme verkoudheid, jullie raden vast wel waarom haha). Het team van de school is aardig en meestal lachen we om de dingen die de kinderen uithalen. We zijn bijvoorbeeld omringd door elitaire meisjesscholen (2 basis en 1 middelbare) en vorige week is 1 van de studenten over het hek geklommen naar de middelbare school, heeft al zijn kleren uitgetrokken en is in de fontein gesprongen. Het duurde even voordat we hem daaruit hadden, maar laten we zeggen dat de biologie les op die school nu veel meer diepgang heeft gekregen!

In het huis gaat het ook goed ook al hebben we momenteel een paar veranderingen. Simon is het huis uit gegaan en Kate en ik hebben besloten twee nieuwe flatmates te vinden zodat we minder geld hoeven te betalen. Nu zat Kate in Duitsland toen dit allemaal gebeurde en was het dus aan mij om mensen het huis te laten zien. Er zijn nogal wat bijzondere mensen op af gekomen en degene die het ergst was, was Chris. Chris was 41 jaar (zei hij, de advertentie was van 25 tot 41, dus je weet het nooit) en had de afgelopen twee jaar bij zijn moeder gewoond. (ja, dat had de eerste alarmbel al moeten laten afgaan). De dagen voordat hij langs zou komen belde hij iedere dag om de afspraak te bevestigen. Hij belde alleen op tijden dat ik niet thuis was en als hij dan mijn mobiel belde, begon hij te klagen dat hij liever op de vaste telefoon belde... Ja, Chris, dan moet je na vijven bellen, maar dat begreep hij niet.

De dag was eindelijk daar (na 5 bevestigingen dat het echt die dag was, zucht). Ik doe de deur open en voor mij staat een man die zeker in de vijftig is, korte broek, sandalen met sokken die hoog opgetrokken zijn, een roze bloes en een wollen trui. Zijn haar had hij lang laten groeien zodat hij het over zijn kale plek kon kammen en hij had een beetje een enge blik in zijn ogen toen hij me van top tot teen opnam. (plots had ik er spijt van dat ik Simon of Andre niet had laten langskomen voor het geval dat) Hij begon al gelijk met een relaas over hoe aardig en mooi ik was, hoe leuk het huis was en van wat voor soort hout de tafel van gemaakt was,(en de kozijnen en de andere tafel en de stoelen en de deuren enzovoort...) Na de rondleiding was ik zo dom om te vragen wat voor werk hij deed en ik kreeg een uitgebreide uitleg over verschillende soorten vrachtwagens. Het lukte me om hier doorheen te komen en geïnteresseerd te blijven kijken tot ik vroeg: 'Rook je ook? Wij mogen hier geen rokers hebben...' Chris keek me aan en zei; 'nee, ik rook niet, maar ben wel verslaafd aan wat anders, wil je weten aan wat?' Ik knik bevestigend en hij, en ik lieg niet, grijpt in zijn drie lagen kleren in de buurt van zijn oksel, haalt daar een flinke bos lavendel uit, ruikt eraan en zegt; 'Wil je ook ruiken?'

Nouja... jullie begrijpen ook wel dat ik toen niet meer serieus kon blijven kijken. Ik heb hem de deur uit weten te werken en hem die avond nog een smsje gestuurd (ja, ik weet het, flauw) dat hij maar verder moest zoeken.

Inmiddels hebben we een goede huisgenoot gevonden. Hij heet Robbie en voor de andere kamer is het een Mark. Ik wilde graag twee mannen omdat ik er niet over twijfel nog een keer in een huis te wonen met teveel vrouwen. Die fout maak ik niet nog een keer! Kate kon dat wel begrijpen dus nu zijn we met z'n viertjes.

Ik ga het hierbij laten, over een paar weekjes heb ik vakantie en kan ik eindelijk wat meer van het land gaan zien. Ik voel me soms schuldig dat ik amper wat heb gezien van NZ, maar daarvoor is nu eenmaal geld nodig en over 4 weken is het zover!

Ik durf niet te zeggen wanneer ik weer iets post, maar ik beloof mijn best te doen!

xxx

Nadine