Hup Crusaders Hup!
Blijf op de hoogte en volg Nadine
22 April 2013 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Weer een hoop gebeurd in korte tijd, dus we knallen er weer een verhaaltje uit...
In mijn laatste verslag vertelde ik al dat ik al dat ik druk bezig was een nieuw baantje te zoeken. Ik had wel dat baantje als afwasser, maar dat was slechts tijdelijk en gaf niet echt genoeg uren. Nu kwam ik daar laatst weer werken en toen werd mij medegedeeld dat dit mijn laatste dag was omdat ze iemand voor vast hadden gevonden. Balen, maar we laten ons niet ontmoedigen, dus ik die dag weer braaf verder gesolliciteerd. Krijg ik 's avonds een telefoontje van een school waar ik gesolliciteerd had. Of ik de volgende dag even op gesprek kon komen. Ze hadden al een hoop mensen op gesprek gehad maar ze hadden mijn cv gezien en wilde mij als laatste nog even spreken. Ik de volgende dag dus op mijn fietsje naar de andere kant van de stad. Kletsnat kom ik daar aan, zie ik dat ik net op tijd ben, ze zijn bijna klaar met de sollicitant voor mij.
In het gesprek krijg ik af en toe rare vragen, hoe zou je reageren als een student zijn piemel laat zien aan de rest van de klas? antwoord: nouja, ik heb er al wel eens eerder eentje gezien, dus ik weet wat ik kan verwachten. Maar ik zou hem vriendelijk doch duidelijk vragen dat soort praktijken voor thuis te bewaren.
Kortom, ik had het vermoeden dat ik iets te direct was in het gesprek, maar ze zeiden dat ze me de volgende dag terug zouden bellen als ik het geworden was.
De volgende dag belden ze en vertelde me dat ik de baan te pakken had! Ze waren onder de indruk van mijn cv en gesprek en ik mag 6 mei beginnen. 25 uur per week en ik mag op woensdag eerder weg voor de NL school. Dat betekend dat ik nu 31 uur in de week werk heb, allebei als klassenassistent in het onderwijs, waarvan 1 speciaal onderwijs. Ik ben, zoals jullie wel begrijpen, blij!
Daarnaast ging ik voor het eerst naar een echte rugby wedstrijd met mijn Franse huisgenootje. Het waren de crusaders tegen the highlanders en aangezien wij in Christchurch wonen, waren wij voor "the crusaders" (ik vind het allemaal prima, ik juich wel...) We hadden goedkope kaartjes (20 dollar, ongeveer 13 euro) en alle supporters zaten een beetje kriskras door elkaar. Naast ons zat een groep mensen waarvan 1 een lilliputter was. Toen die man naar een highlander fan iets riep, begon die fan keihard te lachen en te wijzen naar dat 'kleine mens'. Anne en ik keken elkaar raar aan, we vonden het een beetje een rare reactie en begrepen het niet. Totdat de jongens voor ons zich omdraaiden en aan 'Jimmy' een handtekening vroegen. Bleken we dus naast een bekende kiwi te zitten! Die kleine man was blijkbaar een bekende comedian en ontzettend bekend door heel Nieuw Zeeland. Iedereen was hevig afgeleid, behalve Anne en ik, want wij hadden toch geen idee wie die hele gast was...
Het rugby zelf was leuk, het is alleen een belachelijk ruige sport. Geen schwalbe in het rugby, die mannen gaan gewoon door en gaan af en toe op de vuist als ze het ergens niet mee eens zijn. Het is een mooie sport, erg tactisch en ik was blij dat Simon me de regels wat had uitgelegd. Het enige nadeel is dat het een redelijk gedetailleerde sport is. In voetbal kun je van een kilometer ver nog zien of die bal erin zit of niet, bij rugby gaat het er echt om waar die bal is, wie hem vastheeft, of die persoon hem voor de lijn op de grond heeft laten komen en om het allemaal nog lastiger te maken, liggen er 15 grote mannen op degene waar het allemaal om gaat. Het spel valt dus continue stil terwijl de scheidsrechters bepalen of iets wel of geen punt was. Dat haalt, zo zullen we maar zeggen, de vaart een beetje uit het spel. En als je dan in de kou op de tribune zit met je vlaggetje aan je handen vastgevroren terwijl iedereen die bekende lilliputter naast je belangrijker schijnt te vinden dan de wedstrijd zelf, dan besluit je dat als je de volgende keer weer gaat, het zomer moet zijn...
Ik ben ook nog gaan bowlen met een collegaatje van de Nederlandse school. Was erg leuk. Mooie bowlingzaal, maar erg nieuw allemaal. Ik weet het niet, ik miste de retro sfeer van de bowling breda een beetje...
En dat waren eigenlijk een beetje de belangrijkste dingen... Eten gaat nog steeds redelijk ook al ben ik nog bij lange na geen kookgek. Dankzij Danny die zoveel series en films op mijn harddrive heeft gezet vermaak ik me savonds eigenlijk ook wel prima. Elke vrijdag is tegenwoordig Californication avond, waardoor Simon en Andy (simons buurman) Danny ook heel erg dankbaar zijn.
Ik spreek jullie allemaal snel weer!
In mijn laatste verslag vertelde ik al dat ik al dat ik druk bezig was een nieuw baantje te zoeken. Ik had wel dat baantje als afwasser, maar dat was slechts tijdelijk en gaf niet echt genoeg uren. Nu kwam ik daar laatst weer werken en toen werd mij medegedeeld dat dit mijn laatste dag was omdat ze iemand voor vast hadden gevonden. Balen, maar we laten ons niet ontmoedigen, dus ik die dag weer braaf verder gesolliciteerd. Krijg ik 's avonds een telefoontje van een school waar ik gesolliciteerd had. Of ik de volgende dag even op gesprek kon komen. Ze hadden al een hoop mensen op gesprek gehad maar ze hadden mijn cv gezien en wilde mij als laatste nog even spreken. Ik de volgende dag dus op mijn fietsje naar de andere kant van de stad. Kletsnat kom ik daar aan, zie ik dat ik net op tijd ben, ze zijn bijna klaar met de sollicitant voor mij.
In het gesprek krijg ik af en toe rare vragen, hoe zou je reageren als een student zijn piemel laat zien aan de rest van de klas? antwoord: nouja, ik heb er al wel eens eerder eentje gezien, dus ik weet wat ik kan verwachten. Maar ik zou hem vriendelijk doch duidelijk vragen dat soort praktijken voor thuis te bewaren.
Kortom, ik had het vermoeden dat ik iets te direct was in het gesprek, maar ze zeiden dat ze me de volgende dag terug zouden bellen als ik het geworden was.
De volgende dag belden ze en vertelde me dat ik de baan te pakken had! Ze waren onder de indruk van mijn cv en gesprek en ik mag 6 mei beginnen. 25 uur per week en ik mag op woensdag eerder weg voor de NL school. Dat betekend dat ik nu 31 uur in de week werk heb, allebei als klassenassistent in het onderwijs, waarvan 1 speciaal onderwijs. Ik ben, zoals jullie wel begrijpen, blij!
Daarnaast ging ik voor het eerst naar een echte rugby wedstrijd met mijn Franse huisgenootje. Het waren de crusaders tegen the highlanders en aangezien wij in Christchurch wonen, waren wij voor "the crusaders" (ik vind het allemaal prima, ik juich wel...) We hadden goedkope kaartjes (20 dollar, ongeveer 13 euro) en alle supporters zaten een beetje kriskras door elkaar. Naast ons zat een groep mensen waarvan 1 een lilliputter was. Toen die man naar een highlander fan iets riep, begon die fan keihard te lachen en te wijzen naar dat 'kleine mens'. Anne en ik keken elkaar raar aan, we vonden het een beetje een rare reactie en begrepen het niet. Totdat de jongens voor ons zich omdraaiden en aan 'Jimmy' een handtekening vroegen. Bleken we dus naast een bekende kiwi te zitten! Die kleine man was blijkbaar een bekende comedian en ontzettend bekend door heel Nieuw Zeeland. Iedereen was hevig afgeleid, behalve Anne en ik, want wij hadden toch geen idee wie die hele gast was...
Het rugby zelf was leuk, het is alleen een belachelijk ruige sport. Geen schwalbe in het rugby, die mannen gaan gewoon door en gaan af en toe op de vuist als ze het ergens niet mee eens zijn. Het is een mooie sport, erg tactisch en ik was blij dat Simon me de regels wat had uitgelegd. Het enige nadeel is dat het een redelijk gedetailleerde sport is. In voetbal kun je van een kilometer ver nog zien of die bal erin zit of niet, bij rugby gaat het er echt om waar die bal is, wie hem vastheeft, of die persoon hem voor de lijn op de grond heeft laten komen en om het allemaal nog lastiger te maken, liggen er 15 grote mannen op degene waar het allemaal om gaat. Het spel valt dus continue stil terwijl de scheidsrechters bepalen of iets wel of geen punt was. Dat haalt, zo zullen we maar zeggen, de vaart een beetje uit het spel. En als je dan in de kou op de tribune zit met je vlaggetje aan je handen vastgevroren terwijl iedereen die bekende lilliputter naast je belangrijker schijnt te vinden dan de wedstrijd zelf, dan besluit je dat als je de volgende keer weer gaat, het zomer moet zijn...
Ik ben ook nog gaan bowlen met een collegaatje van de Nederlandse school. Was erg leuk. Mooie bowlingzaal, maar erg nieuw allemaal. Ik weet het niet, ik miste de retro sfeer van de bowling breda een beetje...
En dat waren eigenlijk een beetje de belangrijkste dingen... Eten gaat nog steeds redelijk ook al ben ik nog bij lange na geen kookgek. Dankzij Danny die zoveel series en films op mijn harddrive heeft gezet vermaak ik me savonds eigenlijk ook wel prima. Elke vrijdag is tegenwoordig Californication avond, waardoor Simon en Andy (simons buurman) Danny ook heel erg dankbaar zijn.
Ik spreek jullie allemaal snel weer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
